بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران- ایرنا- بازیگر نقش «کنت» در نمایش «ازدواج آقای می‌سی سی پی» گفت: هنر امری درونی است و تجربه زیسته به شرط درونی شدن می‌تواند هنر تلقی شود.

به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، مهدی نصرتی این روزها با بازی در نقش «کنت» در نمایش «ازدواج آقای می‌سی سی پی»، خوش درخشید، بازیگری خوش آتیه است که در میان اهالی رسانه به عنوان عکاس خبری و خبرنگاری فعال شناخته شده است.
نمایش‌های «ازدواج آقای می‌سی سی پی»، «پولانسکی»، «ساعت بیست»، «هملتینا»، «سفر به نهایت دور»، «اینجا همانجاست، «عددهای نشده»، «حاشیه»، «آفتاب بنفش»، «نوش دارو»، «ساعت» و «بچه‌های سراب» بخشی از تجربه‌های بازی نصرتی است که در کنار فعالیت‌های روزنامه نگاری و عکاسی خبری در خبرگزاری ایسنا و روزنامه‌های کارگزاران، هم‌میهن، جام جم، ایران تئاتر، دنیای اقتصاد ،جهان صنعت، نوآوران، کارآفرین، صبح ورزش و جماران انجام داده است.
وی این روزها در کنار حضور در صحنه نمایش ازدواج آقای می‌سی سی پی، در فیلم رضا درمیشیان نیز بازی می‌کند و البته تجربه بازی در «روشنایی دشت» کاری از عبدالله باکیده، «کوچه ملی» از مهرشاد کارخانی و «دربست» به کارگردانی علی خامه پرست نیز بخش دیگری از تجربه‌های تلوزیونی و سینمایی اوست.
با نصرتی که این روزها برای بازی در «ازدواج آقای می‌سی سی پی» رای بهترین بازی را از دستان مردم دریافت کرده، در مورد ارتباط حرفه‌های هنری و خبری که در آنها مشغول است، گفت‌وگو کردیم.
-ایرنا: آیا عکاسی تاثیری در موفقیت شما در تئاتر داشته است؟
-نصرتی: عکاسی هنر انفرادی است و تئاتر هنری گروهی. عکاسی به من یاد داده که جز خودم هیچ کس مسئول ضعف‌هایم و دلیل موفقیت‌هایم نیست. این من هستم که باید حواسم به همه چیز باشد. آن هم در کسری از ثانیه.
سوژه، لحظه، نور، ترکیب‌بندی، نقطه دید، فاصله کانونی لنز، شاتر، دیافراگم، نوع فوکوس، نوع نورسنجی و دیگر. حالا با این تربیت عکاسانه، حضور در گروهی که همه مسئول کاری هستند تا من بتوانم به زیباترین شکل ممکن اثر خود را ارائه بدم، شعف انگیز است.
-ایرنا: دانش تجسمی و شناخت مولفه‌های تصویری چه اندازه می‌تواند در ایفای یک نقش به بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون کمک کند؟
-نصرتی: وجوه مشترک میان سینما و عکاسی خیلی زیاد است. من به عنوان بازیگر به واسطه شناختی که از این وجوه مشترک دارم می‌توانم تمرکز خود را از بسیاری مسایل فنی همچون فیلم برداری بردارم و آن را، تمام و کمال به حس و بازی معطوف کنم. دوربین سال‌ها ابزار کارم بوده و من آن را می‌شناسم. پس من به لحاظ روانی تحت تاثیر ابهت دوربین فیلمبرداری قرار نمی‌گیرم. ترس‌ها در سینما کم نیست و تعدادی از این ترس‌ها برای من برطرف شده است.
-ایرنا: چطور از مسیر عکاسیِ خبری به سمت صحنه نمایش کشیده شدی؟
-نصرتی: با شروع دهه هشتاد، علاقه کار کردن در تئاتر همزمان با فعالیت من در روزنامه‌ها به عنوان خبرنگار و عکاس خبری شکل گرفت. این سه حرفه در کنار تفاوت‌ها، نزدیکی‌های بسیاری هم به یکدیگر دارند و بدون توجه به اولویت بندی‌های ذهنی و درونی من، ودام از یکدیگر سبقت می‌گرفتند و من را با دنیا و تجربه‌های متفاوتی آشنا می‌کردند.
با وجود علاقه بسیاری که به عکاسی دارم و اعتبارهایی که در اندازه خودم در این حوزه کسب کردم، همیشه تئاتر برای من اولویت نخست بوده است و هست. ولی کسب تجربه در تئاتر و زیستن در این حوزه، به طوری که در پروسه پیشرفت فکری و تجربی بتوانم از حداقل دستمزد برای گذران زندگی بهره‌مند شوم میسر نبود. این بود که ناخوداگاه و رفته رفته از خبرنگاری و خیلی زود ازعکاسی امرار معاش می‌کردم تا بتوانم در صف فعالان تئاتر برای رسیدن به اهدافم در این حرفه باقی بمانم.
-ایرنا: پس اکنون عکاسی به خاطره ای بدل شد و خود را بازیگر می‌دانید؟
-نصرتی: شاید بخت خوش من در عکاسی بود که سبب شد فعالیت من به طور کلی در حوزه خبرنگاری قطع شود و در بازیگری نیز برای مدتی کمرنگ شود، اما چند سالی می‌شود که دوباره در تئاتر به شکل جدی‌تری فعالیت می‌کنم و به طوریکه این بار بازی در نمایش، عکاسی را تحت تاثیر قرار داده است.
من عاشق هنرم. چیزی جز فعالیت در رشته‌های هنری من را آرام نمی‌کند. من بازیگری هستم که هیچ وقت نمی‌توام از عکاسی دل بکنم.
-ایرنا: به نظر شما هنر امری درونی است یا بر اساس تجربه‌های زیسته افراد شکل می‌گیرد؟ تجربه تو چگونه بوده است؟
**نصرتی: هنر امری درونی است و تجربه زیسته به شرط درونی شدن می‌تواند هنر تلقی شود. در ابتدای هر فعالیت، من به ندای درونی خود گوش می‌کنم ولی هیچگاه به آن بسنده نکردم و با تمرکز روی تجربه‌های خود سعی کردم آنها را درون خود درک کنم تا بتوانم در کارهایم از آن بهره بگیرم زیرا یک کم استعداد تلاشگر، حتما از یک فرد با استعداد منفعل پیشرفت بیشتری خواهد داشت.
-ایرنا: بازی شما در ازدواج آقای می‌سی سی پی مورد توجه کارشناسان و مخاطبان قرار گرفت و در نقش «کنت» نامزد بازیگر سال تئاتر نیز شدی، این موفقیت از کجا آمده است؟
-نصرتی: موفقیت بازیگر جدا از تخصص‌های فردی به عوامل گروه وابسته است و نمی‌توان نقش گروه را در فضاهایی که من موفق بودم، نادیده گرفت. برای مثال شخصیت پردازی ملموس در نوشته «فردریش دورنمات» در کنار اشراف «احسان فلاحت پیشه» به عنوان کارگردان و همچنین برخورداری از هم‌بازی‌های حرفه ای و همدل و تلاش فوق العاده تک تک اعضای گروه که تعداد آنها به پنجاه نفر می‌رسد کار را برای من بسیار راحت کرد. همچنین من در تحقیقات انفرادی هم تلاش بسیاری کردم چون بازیگر باید برای نقشش زحمت بکشد.
حاشیه
-ایرنا: چه عواملی در رشد یک بازیگر موثر است و تخصص‌های فردی چگونه حاصل می‌شود؟
-نصرتی: تمرکز بر هر کاری به موفقیت می‌انجامد. تمرکز باعث می‌شود ذهنیت و توانایی‌ها به بهترین شکل عمل کنند. حاشیه زاییده عدم تمرکز است و بزرگترین سم(مانع) در راه رسیدن به موفقیت است. بازیگر باید با شناخت نقاط قوت خود و تاکید بر روی آنها به آرامی و با صبوری روی ضعف هایش کار کند. ضعف‌های هر بازیگر توانایی‌های بالقوه او هستند که هنوز آنها رو کشف نکرده است. کشف ضعف و رفع و در ادامه، تبدیل آن به نقطه قوت یکی از کارهای اصلی بازیگر است.
حاشیه در بازیگری زاییده نبودن تمرکز و مانع موفقیت است
-ایرنا: چند ماه است که درگیر نمایش«ازدواج آقای می‌سی سی پی» هستید؟
**نصرتی: مشکلات زیادی بر سر راه گروه قرار گرفت. فلاحت پیشه و مشاورانش در مشورت با هسته اصلی بازیگران متشکل از من، محمد صادق ملک، محمدرضا مالکی و آرزو نبوت و دیگران، به این نتیجه رسیدیم که باز تولید نمایش ازدواج اقای می‌سی سی پی رو به روی صحنه تئاتر شهر ببریم.
با وجود استقبالی که سه سال پیش از اجرای نمایش در ایرانشهر شده بود، فلاحت پیشه در اقدامی جسورانه تصمیم گرفت شکل اجرای را تغییر دهد. گروه بازیگران با وجود علاقه به شکل قبلی، ازاین چالش استقبال کردند ولی متاسفانه فقط چند روز مانده به 5 مهر و شروع اجرا، به دلایلی که تقریبا همه تئاتری‌ها از آن با خبر هستند اجرا به 10 دی موکول شد و ما چاره ای جز پذیرفتن نداشتیم.
با وقفه‌هایی که ناخواسته در طول تمرینات بوجود آمد ما نتوانستیم آن طور که باید، کشفیات جدید خود را روی کار پیاده کنیم و فراموش نکنیم که مدیریت یک گروه حدود پنجاه نفره کار دشواری است آن هم در شرایط امروز تئاتر. با همه مشکلاتی که وجود داشت اجرای نمایش ازدواج آقای می‌سی سی پی چند روز دیگر برای همیشه به پایان می‌رسد و ما اجراهای فوق العاده ای را تجربه کردیم.
-ایرنا: به عنوان یک جوان چه آسیب هایی در این حوزه تجربه کردی که دانستن آن بتواند به نسل مشتاق برای ورود به این عرصه کمک کند؟
-نصرتی: هیچ وقت نباید به توانایی‌های خود شک کنیم. معمولی‌ترین کارها اگر با صداقت و اعتماد به نفس کامل انجام شود برای ما احترام به وجود می‌آورد و به قول معروف کسی که فکر می‌کند می‌تواند و کسی که فکر می‌کند نمی‌تواند هر دو درست فکر می‌کنند.
-ایرنا: با توجه به نزدیکی ایام جشنواره تئاتر فجر، این رویداد چقدر توانست به توسعه تئاتر کشور کمک کند؟
**نصرتی: تا همین چند سال پیش جشنواره تئاتر فجر و نزدیک شدن به ایام این رویداد، من رو به وجد می‌آورد، برای دیدن نمایش‌های خارجی ساعت‌ها با دوستانم نوبتی در صف‌های طولانی انتظار می‌کشیدم و زمانی که بلیت تئاترهای صحنه ای در دسترس نبود، حتما چند تئاتر خیابانی ایرانی و خارجی را در محوطه تئاتر شهر می‌دیدم ولی الان اینطور نیست و با وجود اینکه انگیزه من چند برابر شده ولی کیفیت تئاترهای دعوت شده سیر نزولی داشته است و یا حداقل تنوع تئاترهای گذشته دیگر وجود ندارد.
**ایرنا: مشکلات تئاتر کشور را در چه چیزی می‌بینید؟
**نصرتی: کافی است به تئاتر شهر نگاهی بیاندازید. کیفیت سالن‌ها را ببینید. به میزان بودجه تئاتر توجه کنید. به تبلیغاتی که مسئولان فرهنگی برای این هنر ریشه دار انجام نمی‌دهند کمی فکر کنید. به ده‌ها بی‌رحمی و بی‌توجهی دیگر که از همه طرف به این هنر مظلوم وارد شده است، بنگرید. برای هر کدام از موارد می‌شود ساعت‌ها اعتراض کرد. بهتر است فعلا به این سوال شما با هم به شوخی بخندیم تا شاید در آینده بتوانیم خودمان اتفاق جدیدتری را رقم بزنیم.
**ایرنا: یعنی سیاست‌های کنونی در پیشبرد تئاتر کشور موثر نبوده است؟
**نصرتی: مطلقا. مطلقا
فراهنگ **9031** 9053
انتهای پیام /*